“Love yourself” is a phrase I have heard and uttered very often. A sentence which has as its aim to take care of oneself and to consciously build up one’s resources. It is a sentence that conveys the universal truth that from empty man and Solomon cannot be filled.

“Love yourself first” is one of the biggest pitfalls I have fallen into in the context of establishing relationships, or rather not establishing them. I hid under this statement for a long time – all the while feeling that I didn’t love myself enough to invite partner love into my life. Today I see that my idea of a relationship: “I’ll work on myself first” and then bring the pretty package into the relationship, was completely absurd for several reasons.

Relational approach to life

Firstly, we can only truly love ourselves in the context of our relationships with others. It is relationships that give direction to our development and even when we pursue goals that seem to be “ours”, when we look deeper, they have their roots in people either from our past, present or future. I get tired of this narrative: ‘Love yourself first and then be in a relationship’ because others help us become who we are.

Secondly, every relationship enriches our lives – provided we approach it with awareness. Before this can happen, however, we need people to become aware. Relationships are dynamic and interactive, allowing us to see who we are. Sitting in a cave and asking ourselves: “who am I?” may lead us to transcendence, but not necessarily to psychological maturity, healing of relationships and working through relational karma.

Another topic that often traps people is the question, “who is the right person I want to be with?” Instead, why not ask yourself,

Who do you want to be?

Maybe instead of thinking about who the other person should be, let’s think about who we are as partners. It’s not just about finding the right person. It’s about being the right person.  

The simplest way to look at it is this: there are many people you will love and few you will make a life with. This is beautifully stated by Esther Perell, who is an expert on sexuality in long-term relationships. Esther divides relationships into two types: love and life.

I myself have had some people with whom I have had beautiful love stories, but I would not consider them when making them part of my life story: going through pain, challenges, illnesses and joys.

And yes, we can have a life partner and a love story. Of course we want our life partner to be our love story, but love stories are not life stories. They contain different ingredients, they are guided by different laws, they are governed by different values. With a love story, we don’t think about whether we want to grow old with someone or whether we want our parents to meet them. A life story is about values, not just feelings. So looking for the right person is not just about what you are attracted to, but also about who you can build your life with.

How many values must we share with our partner?

In my opinion, there are several key values.
Firstly, your relationship with others, i.e. being with someone who views the community similarly to you. If you have an extroverted and relational nature, it can be hard to build a relationship with someone who has social phobia. A much lower need to spend time with others dictates a different lifestyle.

The way we are brought up is also a very important question – are we oriented towards autonomy or loyalty? In other words, which is more important – autonomy or interdependence. These are fundamental questions, both in business and in love. It helps a lot when building relationships and avoiding intractable conflicts. Identifying them requires self-awareness and to make it easier (:)), each of us, on different levels, demonstrates varying levels of these qualities. For example, in business we can be super independent and autonomous, and in relationships expect maximum loyalty.

Another important question is how we see ourselves in relationships – do you feel a connection with others?

Do your relationships give you a sense of belonging?

It is true that we belong to different social groups and can have connections with very different people. My Mum used to say that every love is different and this is how I look at all my relationships, not just love relationships. There are relationships where I feel a deep connection and sense of belonging. There are also those that I accept and respect for the diversity of experiences and perceptions. Often with a lot of distance :->

I also recommend looking into travel compatibility – and this is not a fad, seriously. Travel indicates curiosity and a desire to discover new things. According to the Big Five, openness to new experiences is one of the most important components of our personalities. It determines, among other things, to what extent we are able to conform to authorities and to what extent we question them. To what extent do we have pragmatic interests, to what extent do we like to fantasise, and to what extent do we subscribe to traditionalism, including religious traditionalism.
Although this is not black and white. A perfect example is Wojciech Cejrowski, who, despite having travelled around the world, considers all religions (except Catholicism) to be evil.

I recently heard that in a relationship it is very important to have common goals. I felt this very much, even though I didn’t fully understand it. One of my speakers opened my eyes to the additional variables that turn a love story into a life story:

– children – yes or no?
– similar world view/vision on life?
– what is our attitude to economic success?
– level of openness to your partner’s family;
– sexual compatibility

These are important things, and to recognise them and answer these questions for ourselves, we need time. Don’t be deceived by what you see – look at the values behind it. If someone tells you that they have never loved anyone, or that love is not a value – don’t delude yourself that this will change. Opening your heart and truly loving yourself is a solid process that takes years.

https://www.instagram.com/p/Bl7e4FrgSaf/

Calibrate your expectations

The moment we establish a relationship – an expectation is created. Expectation in turn creates dependence, and dependence creates attachment. By this, it follows from the very definition of relationship that disappointment is inevitable. The question is, what can we do with this disappointment? Can we come to a loved one and say “hey, you let me down, we were supposed to be in this together, I trusted you”?

Depending on how someone responds to such messages, this is how things go in the relationship. If we or a partner resist ‘fixing’ ourselves, there is no material to work with in the long run. Because truly loving ourselves isn’t about Instagram pictures with the hashtag “self-love”, it’s about how we heal the disappointment. In that pain is the greatest lesson of growth. It helps you move out of hedonism, immaturity, lack of responsibility for your life, fear of intimacy and triggers of family trauma. This is the path to growth, the true spirituality of everyday life – a lesson in patience and humility, acceptance and compassion. Ultimately, it leads to inner freedom.

I hope this text has awakened in you the desire to ask yourself questions about self-awareness and loving yourself in a relationship. If it was a valuable read, please share it with others and write how you perceive this topic.

If you’d like to work on this topic from an energetic perspective, I encourage you to take the For Love meditation from the Astroshamanic shop. It’s a beautiful guided meditation that helps you open your heart to love for yourself and your partner. In turn, it helps singles find their soulmate.

For those looking to build a foundation of self-love, I recommend LIVE of building self-love on my IGTV. Also, let me know how you like it 🙂 I’d love to hear from you too.

POLSKI

Najpierw pokochaj siebie… w relacji

“Pokochaj siebie” to zdanie, które słyszałam i wypowiadałam bardzo często. Zdanie, które ma w swoim zamyśle zadbanie o siebie i o świadome budowanie swoich zasobów. Zdanie, które przekazuje uniwersalną prawdę, że z pustego i Salomon nie naleje.

“Najpierw pokochaj siebie” to jedna z największych pułapek, w które wpadłam w kontekście nawiązywania związków, a właściwie ich nie-nawiązywania. Długo ukrywałam się pod tym stwierdzeniem – cały czas czując, że nie pokochałam siebie wystarczająco dobrze, żeby zaprosić do swojego życia miłość partnerską. Dzisiaj widzę, że mój pomysł na relację: „najpierw popracuję nad sobą”, a potem przyniosę do związku tę ładną paczuszkę, był zupełnie absurdalny z kilku powodów.

Relacyjne podejście do życia

Po pierwsze, kochać siebie naprawdę możemy tylko w kontekście naszych relacji z innymi. To relacje nadają kierunek naszemu rozwojowi i nawet, gdy realizujemy cele, które wydają nam się być „nasze”, to gdy się im głębiej przyjrzymy, mają one swoje korzenie w ludziach albo z naszej przeszłości, teraźniejszości lub przyszłości. Męczy mnie ta narracja: „Najpierw pokochaj siebie, a potem bądź w związku”, bo inni pomagają nam stać się tym, kim jesteśmy.

Po drugie, każda relacja ubogaca nasze życie – pod warunkiem, że podchodzimy do niej ze świadomością. Zanim to się jednak stanie, potrzebujemy ludzi, by stać się świadomymi.  Relacje są dynamiczne i interaktywne, pozwalają nam dostrzec, kim jesteśmy. Siedzenie w jaskini i zadawanie sobie pytania: „kim jestem?” może prowadzić nas do transcendencji, lecz niekoniecznie do dojrzałości psychicznej, uzdrowienia relacji i przepracowania karmy relacyjnej.

Kolejnym tematem, który często wpędza ludzi w pułapkę to pytanie: „kim jest właściwa osoba, z którą chcę być?”. Zamiast tego, dlaczego by nie zadać sobie pytania,

kim chcesz być Ty?

Może zamiast zastanawiać się, kim powinna być druga osoba, zastanówmy się kim jesteśmy my jako partnerzy. Nie chodzi tylko o znalezienie odpowiedniej osoby. Chodzi o bycie właściwą osobą.  

Najprościej jest spojrzeć na to tak: jest wielu ludzi, których pokochasz i niewielu, z którymi ułożysz sobie życie. Pięknie mówi o tym Esther Perell, która jest specjalistką od seksualności w długoterminowych związkach. Esther dzieli związki na dwa typy: miłosne i życiowe.

Sama miałam kilka osób, z którymi przeżywałam piękne historie miłosne, ale nie brałabym ich pod uwagę przy czynieniu ich częścią historii mojego życia: przechodzenia przez ból, wyzwania, choroby i radości.

I tak, możemy mieć partnera życiowego i historię miłosną. Oczywiście chcemy, by nasz życiowy partner był naszą historią miłosną, ale historie miłosne nie są historiami życiowymi. Zawierają różne składniki, kierują się różnymi prawami, rządzą nimi różne wartości. Przy historii miłosnej nie myślimy o tym, czy chcemy się z kimś zestarzeć, czy chcemy, by nasi rodzice ich poznali. W historii życiowej chodzi o wartości, nie tylko o uczucia. Tak więc szukanie odpowiedniej osoby, to nie tylko to, co Cię przyciąga, lecz także to, z kim możesz budować swoje życie.

Ile wartości musimy mieć wspólnych z naszym partnerem?

Moim zdaniem, jest kilka kluczowych wartości.
Po pierwsze, Wasz stosunek do innych, czyli przebywanie z osobą, która postrzega społeczność podobnie do Ciebie. Jeżeli masz ekstrawertyczną i relacyjną naturę, może być ciężko zbudować relację z kimś, kto ma fobię społeczną. Dużo mniejsza potrzeba spędzania czasu z innymi dyktuje inny styl życia.

Bardzo ważnym pytaniem jest również sposób wychowania – czy jesteśmy ukierunkowani na autonomię, czy na lojalność? Innymi słowy, co jest ważniejsze – samodzielność czy współzależność. To podstawowe kwestie, zarówno w biznesie, jak i w miłości. To bardzo pomaga przy budowaniu relacji i uniknięciu trudnych do rozwiązania konfliktów. Określenie ich wymaga samoświadomości i żeby było łatwiej (:)), każdy z nas, na różnych płaszczyznach demonstruje zróżnicowane poziomy tych cech. Na przykład w biznesie możemy być super samodzielni i autonomiczni, a w relacjach oczekiwać maksymalnej lojalności.

Kolejne ważne pytanie to sposób, w jaki postrzegamy siebie w relacjach – czy czujesz połączenie z innymi?

Czy twoje relacje dają ci poczucie przynależności?

Prawdą jest że przynależymy do różnych grup społecznych i możemy mieć połączenia z bardzo różniącymi się od siebie ludźmi. Moja Mama zwykła mawiać, że każda miłość jest inna i tak patrzę na swoje wszystkie relacje, nie tylko miłosne. Są relacje, w których czuję głębokie połączenie i poczucie przynależności. Są też takie, które akceptuję i szanuję za różnorodność doświadczeń i percepcji. Często z dużym dystansem 😊

Polecam też przyjrzeć się kompatybilności podróżniczej – i to nie jest fanaberia, serio. Podróże wskazują na ciekawość i chęć odkrywania nowych rzeczy. Wg Wielkiej Piątki otwartość na nowe doświadczenia to jeden z ważniejszych komponentów naszych osobowości. Określa m.in. na ile jesteśmy w stanie podporządkować się autorytetom, a na ile je kwestionujemy. Na ile mamy pragmatyczne zainteresowania, a na ile lubimy sobie pofantazjować oraz na ile siedzimy w tradycjonalizmie – również religijnym.
Chociaż to akurat nie jest czarno-białe. Doskonałym przykładem jest Wojciech Cejrowski, który mimo przemierzenia niemalże całego świata, uważa wszystkie religie (poza Katolicyzmem) za zło.

Niedawno usłyszałam, że w relacji jest bardzo ważne, by mieć wspólne cele. Bardzo to poczułam, mimo, że nie do końca zrozumiałam. Jeden z moich rozmówców otworzył moje oczy na dodatkowe zmienne, które zamieniają historię miłosną w historię życiową:

– dzieci – tak czy nie?
– podobny światopogląd/wizję na życie?
– jaki mamy stosunek do sukcesu ekonomicznego?
– poziom otwartości na swoje rodzinę partnera;
– kompatybilność seksualna.

To są rzeczy ważne, i by je rozpoznać i odpowiedzieć sobie na te pytania, potrzebujemy czasu. Nie daj się zwieść temu, co widzisz – spójrz na wartości, które się za tym kryją. Jeżeli ktoś Ci mówi, że nigdy nikogo nie kochał, lub że miłość nie jest wartością – nie łudź się, że to się zmieni. Otworzenie serca i prawdziwe pokochanie siebie to solidny proces, zajmujący lata.

https://www.instagram.com/p/Bl7e4FrgSaf/

Skalibruj swoje oczekiwania

W chwili, gdy nawiązujemy relację – tworzy się jakieś oczekiwanie. Oczekiwanie z kolei tworzy zależność, zależność zaś – przywiązanie. Przez to, z samej definicji relacji wynika, że rozczarowanie jest nieuniknione. Pytanie brzmi, co możemy zrobić z tym rozczarowaniem? Czy możemy przyjść do bliskiej osoby i powiedzieć: „hej, zawiodłeś/zawiodłaś mnie, mieliśmy być w tym razem, zaufałam Tobie”?

W zależności od tego, jak ktoś odpowiada na takie komunikaty, tak toczą się sprawy w relacji. Jeśli my lub partner opieramy się „naprawie”, to na dłuższą metę nie ma materiału do pracy. Bo prawdziwe pokochanie siebie to nie obrazki z Instagrama z hasztagiem “selflove”, a to, w jaki sposób uzdrawiamy rozczarowanie. W tym bólu jest największa lekcja wzrostu. Pomaga ona wyjść z hedonizmu, niedojrzałości, braku odpowiedzialności za swoje życie, lęku przed bliskością i triggerów rodowych traum. To jest droga do rozwoju, prawdziwa duchowość dnia codziennego – lekcja cierpliwości i pokory, akceptacji i współczucia. W rezultacie prowadzi do wolności wewnętrznej.

Mam nadzieję, że ten tekst obudził w Tobie chęć zadania sobie pytań dotyczących samoświadomości i pokochania siebie w relacji. Jeżeli była to wartościowa lektura, podziel się nią z innymi i napisz, jak Ty odbierasz ten temat.

Jeśli chcesz popracować nad tym tematem z perspektywy energetycznej, zachęcam do skorzystania z medytacji Na Miłość z Astroshamankowego sklepu. To piękna prowadzona medytacja, która pomaga otworzyć serce na miłość do siebie i partnera. Z kolei singlom pomaga w odnalezieniu bratniej duszy.

Osobom chcącym budować podstawy miłości do siebie polecam LIVE z budowania miłości własnej na moim IGTV. Też dawajcie znać, jak się Wam podoba 🙂