Ostatni dywanik został wyciągnięty spod moich stóp, abym mógł uwolnić się od myśli o roli, którą odgrywałem w moim umyśle. Jedynym sposobem na sprostanie bólowi nieograniczoności i pustki jest całkowite poddanie się. W przestrzeni nieznanego, bez kierunku, ale ze wszystkimi możliwościami, bez oporu, pojawia się coś nowego.

To jest ludzka droga: iść, upadać, podnosić się, otrząsać się ze starego i iść dalej. Jeśli unikasz życia w ten sposób, ukrywając się w transcendencji, wiedz, że to unikanie jest puste.
Aby kroczyć w pełni transcendencji i człowieczeństwa, należy uznać oba kierunki: pionowy w bezkształtność i poziomy w dojrzałość.

Trudno mi odróżnić nieograniczone istnienie od ludzkiej części mnie (myśli, emocje, historie). Myślałem, że cały ból zniknie poprzez odkrycie iluzji, ale przez długi czas tłumiłem istniejącą osobę. Potężne oczyszczenie przyszło po długim zrozumieniu.

Zeszłej nocy znów to poczułam - to wezwanie do całkowitego poddania się.... To dziwne, jak ten głos zawsze pojawia się w pustce... Pauline, kim jesteś? To pytanie pojawia się na unikalnej ścieżce każdego człowieka i w każdym życiu przebudzenie odkrywa się inaczej. Nie uważam tej ścieżki za trudną, uważam, że bycie człowiekiem jest bardzo interesujące, to prawdziwe "WOW", które przychodzi z każdym krokiem. Ścieżka może być brukowana lub błotnista, ale wszystko, co musimy zrobić, to założyć odpowiednie buty. Buty uważności.

Kim jestem? Jeśli pojawi się to pytanie, utrzymuj je przy życiu, dopóki nie otrzymasz odpowiedzi od swojej istoty. Odpowiedź, jeśli jest dla ciebie naprawdę ważna, zostanie ujawniona; nie otrzymasz odpowiedzi werbalnej. A jakakolwiek konceptualna odpowiedź z zewnątrz tylko przedłuży trwanie w znaku zapytania.

POLSKI

Znak zapytania

Ostatni dywan został wyciągnięty spod moich stóp, tak, bym mogła odpuścić myśli na temat roli, która odgrywała się w moim umyśle. Jedynym sposobem na spotkanie z bólem bezgraniczności i pustki jest kompletne poddanie. W przestrzeni nieznanego, z brakiem kierunku, ale wszystkimi możliwościami, z brakiem oporu, pojawia się coś nowego.

To ludzka droga: iść, upaść, podnieść się, strząsnąć stare i iść dalej. Jeżeli unikasz życia w ten sposób poprzez chowanie się w transcendencji, wiedz, że to unikanie jest puste.
By móc iść w pełni transcendencji i człowieczeństwa trzeba uznać obydwa kierunki: pionowy w braku formy i horyzontalny w dojrzałości.

Miewam trudności w rozróżnieniu nieograniczoności istnienia i ludzkiej części mnie (myśli, emocje, historie). Myślałam, że cały ból zniknie przez odkrycie iluzji, lecz długo wypierałam istniejącą osobę. Mocne oczyszczanie przyszło po dużym zrozumieniu.

Poczułam to ponownie wczorajszej nocy - to wezwanie do kompletnego poddania... to dziwne jak zawsze ten głos pojawia się w pustce... Paulina, kim jesteś? To pytanie pojawia się na unikatowej ścieżce każdego z nas i w każdym życiu przebudzenie odkrywa siebie inaczej. Nie uważam, że ścieżka jest trudna, uważam, że to bardzo interesujące być człowiekiem, to prawdziwe "WOW", które pojawia się z każdym krokiem. Droga może być brukowana lub błotnista, ale wystarczy, że założymy odpowiednie buty. Buty uważności.

Kim jestem? Jeśli to pytanie się pojawia, utrzymaj je przy życiu, dopóki nie otrzymasz odpowiedzi ze swojej istoty. Odpowiedź, jeżeli jest naprawdę ważna dla Ciebie, będzie ujawniona, nie uzyskasz odpowiedzi werbalnej. A każda koncepcyjna odpowiedź z zewnątrz tylko przedłuży trwanie w znaku zapytania.