Me quitaron la última alfombra de debajo de los pies para que pudiera desprenderme de los pensamientos sobre el papel que estaba desempeñando en mi mente. La única forma de enfrentarse al dolor de lo ilimitado y el vacío es entregarse por completo. En el espacio de lo desconocido, sin dirección pero con todas las posibilidades, sin resistencia, aparece algo nuevo.

Este es el camino humano: ir, caer, levantarse, sacudirse lo viejo y seguir adelante. Si evitas vivir de esta manera escondiéndote en la trascendencia, debes saber que esta evasión es vacía.
Para caminar en la plenitud de la trascendencia y la humanidad hay que reconocer ambas direcciones: vertical hacia la falta de forma y horizontal hacia la madurez.

Tengo dificultades para distinguir entre la existencia ilimitada y la parte humana de mí (pensamientos, emociones, historias). Pensaba que todo el dolor desaparecería al descubrir la ilusión, pero durante mucho tiempo reprimí a la persona existente. Después de mucha comprensión llegó una poderosa limpieza.

Anoche volví a sentir esta llamada a la entrega total.... es extraño cómo esta voz aparece siempre en el vacío... Pauline, ¿quién eres? Esta pregunta surge en el camino único de cada uno y en cada vida el despertar se descubre de manera diferente. Yo no encuentro difícil el camino, encuentro muy interesante ser humano, ese verdadero "WOW" que viene con cada paso. El camino puede estar empedrado o embarrado, pero todo lo que tenemos que hacer es ponernos los zapatos adecuados. Los zapatos de la atención plena.

¿Quién soy yo? Si surge esta pregunta, mantenla viva hasta que obtengas una respuesta de tu ser. La respuesta, si es realmente importante para ti, se revelará; no obtendrás una respuesta verbal. Y cualquier respuesta conceptual del exterior sólo prolongará la permanencia en el interrogante.

POLSKI

Znak zapytania

Ostatni dywan został wyciągnięty spod moich stóp, tak, bym mogła odpuścić myśli na temat roli, która odgrywała się w moim umyśle. Jedynym sposobem na spotkanie z bólem bezgraniczności i pustki jest kompletne poddanie. W przestrzeni nieznanego, z brakiem kierunku, ale wszystkimi możliwościami, z brakiem oporu, pojawia się coś nowego.

To ludzka droga: iść, upaść, podnieść się, strząsnąć stare i iść dalej. Jeżeli unikasz życia w ten sposób poprzez chowanie się w transcendencji, wiedz, że to unikanie jest puste.
By móc iść w pełni transcendencji i człowieczeństwa trzeba uznać obydwa kierunki: pionowy w brak formy i horyzontalny w dojrzałość.

Miewam trudności w rozróżnieniu nieograniczoności istnienia i ludzkiej części mnie (myśli, emocje, historie). Myślałam, że cały ból zniknie przez odkrycie iluzji, lecz długo wypierałam istniejącą osobę. Mocne oczyszczanie przyszło po dużym zrozumieniu.

Poczułam to ponownie wczorajszej nocy - to wezwanie do kompletnego poddania.. to dziwne jak zawsze ten głos pojawia się w pustce... Paulina, kim jesteś? To pytanie pojawia się na unikatowej ścieżce każdego z nas i w każdym życiu przebudzenie odkrywa siebie inaczej. Nie uważam, że ścieżka jest trudna, uważam, że to bardzo interesujące być człowiekiem, to prawdziwe "WOW", które pojawia się z każdym krokiem. Droga może być brukowana lub błotnista, ale wystarczy, że założymy odpowiednie buty. Buty uważności.

¿Kim jestem? Jeśli to pytanie się pojawia, utrzymaj je przy życiu, dopóki nie otrzymasz odpowiedzi ze swojej istoty. Odpowiedź, jeżeli jest naprawdę ważna dla Ciebie, będzie ujawniona, nie uzyskasz odpowiedzi werbalnej. A każda koncepcyjna odpowiedź z zewnątrz tylko przedłuży trwanie w znaku zapytania.