Ese es el ego terrible. El ego peligroso. El tan despreciado ego.
Lo cual es una pena, porque en su forma más simple el ego es simplemente el yo. Aunque el ego no es simple en absoluto, y su multidimensionalidad es deliciosa,
tiene partes dignas de confianza y partes despreciables.
Se extiende a una multitud de estados, algunos de los cuales conocemos directamente, otros indirectamente (el subconsciente) y otros que no podemos comprender con nuestras mentes limitadas (el inconsciente y el superconsciente). La madriguera del conejo es profunda, pero el ego no iniciado no se da cuenta de que la madriguera del conejo es el yo.
Básicamente, un ego no iniciado es un ego que no es consciente de sí mismo como fuerza individualizada y autorrealizada en un cosmos interdependiente. Mientras que el ego iniciado es consciente de sí mismo como fuerza individualizada y autorrealizada en un cosmos interdependiente.
Por supuesto, ningún ego está nunca completamente desiniciado o autoiniciado. Del mismo modo que ningún ego está completamente individuado o autorrealizado. Todo está en un espectro de posibilidades y potenciales en respuesta a la acción o a la falta de ella, incluido el autodesarrollo.
En última instancia, el ego es un espectro, y el potencial para iniciarse o permanecer no iniciado es una cuestión de motivación, imaginación y acción. Hay que trabajar mucho para desaprender lo que hemos aprendido.
Hay tres obstáculos principales en el camino del ego no iniciado al iniciado.Trampa nº 1) Tomarse las cosas demasiado a pecho.Trampa nº 2.) Tomarse las cosas demasiado literalmente.Trampa nº 3.) Tomarse las cosas demasiado en serio
Superar estos obstáculos no garantiza necesariamente el éxito de la iniciación, pero para conseguirlo hay que pasar por estos tres puntos en algún momento. Veámoslos.
Trampa nº 1: Tomarse las cosas demasiado a pecho.
"La magia de un hombre es la ingeniería de otro"
~ Robert A. Heinlein
Mientras que el iniciado se libera dentro de las "historias contadas", el no iniciado permanece enredado en la "historia contada".
En términos sencillos, nuestro sentido del yo es la historia que contamos sobre nosotros mismos. Pero la mayoría de los egos no iniciados ni siquiera nos damos cuenta de que somos nosotros quienes creamos esas historias. Cuando no somos conscientes de que, al contar, estamos creando una historia sobre nosotros mismos, tendemos a tomarnos las cosas demasiado a pecho.
Nuestro ego se siente ofendido en cualquier situación. Nos sentimos agraviados por el destino y humillados por la mezquindad de los demás. Nos sentimos ofendidos por las acciones de los demás, incluso cuando los "demás" ni siquiera actúan contra nosotros.
Esto se debe a que el ego no iniciado tiende a ser codependiente y suele criarse en un estado de codependencia. El tema más común de la codependencia es la dependencia excesiva de la aprobación de los demás y de su percepción de nuestra identidad.
La tendencia a tomarse las cosas demasiado a pecho existe porque el sentimiento de identidad está ligado a la aprobación de los demás. También se tiende a despreciar el destino en lugar de asumir la responsabilidad de reprogramar los propios condicionamientos.
Pero como dijo Carl Jung:
"Hasta que no hagas consciente lo inconsciente, dirigirá tu vida y lo llamarás destino.
Una forma eficaz de no tomarse las cosas demasiado a pecho puede ser liberarse para contar su propia historia, en lugar de quedar atrapado en ella. Es como la diferencia entre el sueño ordinario y el sueño consciente. En el sueño ordinario, somos marionetas del destino: incluso nuestras emociones se ven amenazadas y no podemos mejorar nuestra disposición. Pero en el sueño consciente tenemos poder sobre nuestras facultades, y nuestra disposición emocional está bajo nuestro control. Controlamos nuestro destino controlando nuestras reacciones al destino.
Del mismo modo, el ego iniciado que cuenta una historia sobre sí mismo es como la conciencia del soñador, mientras que el ego no iniciado está tan atrapado en ser víctima del estado de sueño que no tiene posibilidad de ser consciente de su propio poder. El ego iniciado es para el soñador consciente lo mismo que el ego no iniciado es para el soñador sin sueño consciente.
Mientras que el soñador inconscientemente se toma el sueño como algo personal y reacciona emocionalmente, haciéndose la víctima, el soñador conscientemente se toma el sueño tal y como es y reacciona con valentía, asumiendo el papel protagonista.
Lo mismo ocurre en la vida de vigilia con el ego iniciado frente al no iniciado. El ego iniciado emite su propia frecuencia de forma atractiva, imprimiendo así su intención en el universo; mientras que el ego no iniciado absorbe involuntariamente las frecuencias circundantes, siendo así impreso por el universo.
Trampa 2: Tomarse las cosas demasiado al pie de la letra
"Si se despejaran las puertas de la percepción, todo se le aparecería al hombre tal como es, Infinito".~ William Blake
Al igual que al ego no iniciado le encanta hacerse la víctima, también le encanta hacerse el siervo obediente. En lugar de tomarse las cosas en sentido figurado y utilizar su imaginación, los que tienen un ego no iniciado prefieren tomárselas al pie de la letra y dejar que otro piense por ellos.
Prefieren no pasar por la tarea, a veces ardua, de desafiar el statu quo. En lugar de seguir su sabiduría, las personas con egos no iniciados prefieren poner todos los huevos en una o dos cestas y luego tomar esas cestas como la verdad literal.
Tomarse las cosas demasiado al pie de la letra y abandonar la imaginación es peligroso porque conduce a la cerrazón y al extremismo. Limita la inspiración. Frena el progreso. Asesina la metáfora y mata lo simbólico, reduciendo el hermoso universo multicolor a un cliché en blanco y negro.
El ojo de la mente se cierra cuando el ego no iniciado decide tomarse las cosas demasiado al pie de la letra. El ingenio y la capacidad de invención se ven debilitados por los grilletes de la exactitud.
Es mejor ser vago y abierto que preciso y cerrado. Mejor ser incierto y flexible que seguro y dogmático. Mejor ser indeterminado y flexible que definido y fijo. El ego iniciado sabe que esto es cierto.
El ego no iniciado lucha contra esta verdad, en sus vanos intentos de encasillar lo infinito en una caja diminuta, egocéntrica y centrada en el ser humano. Es mejor dejar que la realidad sea infinita e intentar crecer fuera de esa caja, florecer a pesar de la finitud, que revolcarse en la literalidad de la caja. De hecho, la realidad es demasiado importante para tomarla al pie de la letra.
Trampa 3: Tomarse las cosas demasiado en serio
"La vida es demasiado importante para tomársela en serio".
~Oskar Wilde
Esta es la mayor trampa de todas, porque es muy fácil tomarse las cosas demasiado en serio. Es tan fácil reducir una broma cósmica a una tragedia egocéntrica.
Y el ego no iniciado sobre todo quiere tomarse en serio a sí mismo. Se apuntala en la seguridad de su propia zona de confort, tomándose demasiado en serio su propia seguridad. Se adentra en la inseguridad sin darse cuenta de que la inocencia es valentía.
Como dice Brene Brown:
"Puedes tener valor o puedes tener comodidad, pero no puedes tener las dos cosas.
El ego no iniciado se revuelca en la autosuficiencia, aplastado por el peso de un universo implacable, sin darse cuenta de que lo único que tiene que hacer es: ¡soltarse! Reírse. Reírse de la mezquindad. Haz agujeros en todos los ideales que son importantes para él. Esto reventará la burbuja creciente de un ego agitado.
El ego iniciado desarrolla estrategias para soltarse: el humor, la risa sagrada y el desapego. Donde el ego no iniciado se hunde en el aburrimiento y el nihilismo que inevitablemente desborda de la copa rebosante de seriedad, el ego iniciado aúlla de alegría y masoquismo existencial, llenando la copa sólo hasta cierto punto y luego vaciándola, una y otra vez.
El ego iniciado es contraintuitivamente más grande que el ego no iniciado, pero es más sano porque amplía su propia zona de confort. Es más sano precisamente porque no se toma a sí mismo demasiado en serio.
Al hacerlo, pasa de ser un pequeño ego atrapado en una pequeña zona de confort, a ser un gran ego iniciado, liberado en interdependencia con todas las cosas. Se convierte en parte y expresión de la fuerza de la naturaleza.
Del "sacrificar el mundo" al "convertirse en el mundo". Del merodeador adulador al sabio trascendente. De la pequeñez auto-seria a la auto-superación floreciente.
El camino del ego del no iniciado al ego del iniciado no es fácil, pero, como pronunció Spinoza:
"Todo lo perfecto es tan difícil como raro".
Cuéntanos en qué punto de tu camino hacia la iniciación te encuentras 🙂
Fuente:
POLSKI
Pułapki niewtajemniczonego ego
Oto straszne ego. Niebezpieczne ego. Tak bardzo deprecjonowane ego.
A szkoda, bo w swojej najprostszej formie ego jest po prostu jaźnią. Mimo, że jaźń wcale nie jest prosta, a jej wielowymiarowość zachwyca,
ma części zarówno godne zaufania, jak i nikczemne.
Rozciąga się na mnóstwo stanów, niektórych z nich jesteśmy bezpośrednio świadomi, niektórych jesteśmy pośrednio świadomi (podświadomość), a jeszcze innych nie możemy pojąć ograniczonym umysłem (nieświadomość i nadświadomość). Królicza nora sięga głęboko, lecz niewtajemniczone ego nie zdaje sobie sprawy, że króliczą norą jest jaźń.
Zasadniczo niewtajemniczone ego to ego, które nie jest świadome siebie jako zindywidualizowanej, samorealizującej się siły we współzależnym kosmosie. Podczas gdy wtajemniczone ego jest świadome siebie jako zindywidualizowanej, samorealizującej się siły we współzależnym kosmosie.
Oczywiście żadne ego nie jest nigdy całkowicie niewtajemniczone ani wtajemniczone. Tak jak żadne ego nigdy nie jest całkowicie zindywidualizowane, ani samo-zrealizowane. Wszystko znajduje się w spektrum możliwości i potencjałów w odpowiedzi na działanie lub jego brak, włączając w nie samorozwój.
W ostatecznym rozrachunku ego jest spektrum, a potencjał wtajemniczenia lub pozostania niewtajemniczonym jest kwestią motywacji, wyobraźni i działania. Trzeba wykonać wiele pracy, by oduczyć się tego, czego się nauczyliśmy.
Na drodze od niewtajemniczonego do wtajemniczonego ego znajdują się trzy główne przeszkody.
Pułapka nr 1.) Branie rzeczy zbyt osobiście.
Ficha nº 2.) Trazabilidad de los datos.
Ficha nº 3.) Traktowanie rzeczy zbyt poważnie
Przejście przez te przeszkody niekoniecznie gwarantuje pomyślne wtajemniczenie, ale aby je w ogóle osiągnąć, trzeba w pewnym momencie przejść przez te trzy punkty. Przyjrzyjmy się im.
Código 1: Marcas registradas de productos alimenticios.
"Magia jednego człowieka to inżynieria drugiego".
~ Robert A. Heinlein
Podczas gdy wtajemniczony uwalnia się w ramach "opowiadanych historii", niewtajemniczony pozostaje uwikłany w "opowiadanej historii".
W uproszczeniu, nasze poczucie siebie jest historią, którą o sobie opowiadamy. Ale większość z nas, niewtajemniczonych ego, nawet nie zdaje sobie sprawy, że to mi tworzymy te historie. Kiedy nie jesteśmy świadomi, że opowiadając, tworzymy historię o swojej jaźni, powstaje tendencja do brania rzeczy zbyt osobiście.
Nasze ego obraża się w każdej sytuacji. Czujemy się skrzywdzeni przez los i poniżani przez małostkowość innych. Czujemy się urażeni działaniami innych, nawet jeśli "inni" nawet nie działają przeciwko nam.
Dzieje się tak, ponieważ niewtajemniczone ego ma tendencję do współuzależnienia i zazwyczaj jest wychowywane w stanie współuzależnienia. Najczęstszym tematem współzależności jest nadmierne poleganie na aprobacie innych i ich percepcji naszej tożsamości.
Tendencja do przyjmowania rzeczy zbyt osobiście istnieje, ponieważ poczucie tożsamości jest związane z aprobatą innych. Istnieje również tendencja do bycia lekceważonym przez los zamiast brania odpowiedzialności za przeprogramowanie własnego uwarunkowania.
Ale jak mówił Carl Jung:
"Dopóki nie uczynisz nieświadomego świadomym, będzie ono kierować twoim życiem i będziesz nazywać je przeznaczeniem".
Skuteczną metodą na to, aby nie brać rzeczy zbyt do siebie, może być uwolnienie się od opowiadania własnej historii, zamiast wikłania się w nią. To jak różnica między zwykłym snem, a świadomym śnieniem. W zwykłym śnie jesteśmy marionetkami losu: nawet nasze emocje są zagrożone i nie możemy poprawić naszego usposobienia. Ale w świadomym śnie mamy władzę nad naszymi zdolnościami, a usposobienie emocjonalne jest pod naszą kontrolą. Kontrolujemy nasz los poprzez kontrolę reakcji na nasz los.
Podobnie, wtajemniczone ego opowiadające historię o sobie jest niczym świadomość śniącego snu, podczas gdy niewtajemniczone ego jest tak uwikłane w bycie ofiarą stanu snu, że nie ma możliwości być świadomym swojej własnej mocy. Wtajemniczone ego jest dla świadomego śniącego tym samym, co niewtajemniczone ego dla śniącego bez świadomego śnienia.
Tam, gdzie śniący nieświadomie przyjmuje sen osobiście i reaguje emocjonalnie, grając ofiarę, śniący świadomie przyjmuje sen takim, jakim jest i reaguje odważnie, przyjmując główną rolę.
Tak jest w życiu na jawie z wtajemniczonym kontra niewtajemniczonym ego. Wtajemniczone ego w ujmujący sposób emituje swoją własną częstotliwość, odciskając w ten sposób swoją intencję we wszechświecie; podczas gdy niewtajemniczone ego bezwiednie pochłania otaczające je częstotliwości, w ten sposób jest odciskane przez wszechświat.
Cesta nr 2: Trazabilidad de los productos
"Gdyby drzwi percepcji zostały oczyszczone, wszystko wydałoby się człowiekowi takie, jakie jest, Nieskończone".
~ William Blake
Tak jak niewtajemniczone ego uwielbia odgrywać ofiarę, tak samo uwielbia odgrywać posłusznego sługę. Zamiast brać rzeczy w przenośni i używać swojej wyobraźni, ci z niewtajemniczonym ego wolą brać rzeczy dosłownie i pozwolić komuś innemu myśleć za nich.
Woleliby raczej nie przechodzić przez czasami żmudne zadanie kwestionowania statusu quo. Zamiast podążać za swoją mądrością, ludzie z niewtajemniczonym ego woleliby włożyć wszystkie swoje jajka do jednego lub dwóch koszyków, a następnie wziąć te koszyki jako dosłowną prawdę.
Traktowanie rzeczy zbyt dosłownie i porzucanie wyobraźni jest niebezpieczne, ponieważ prowadzi do zamknięcia umysłu i ekstremizmu. Ogranicza inspirację. Zatrzymuje postęp. Morduje metaforę i zabija symboliczne, sprowadzając piękny wielokolorowy wszechświat do czarno-białej kliszy.
Oko umysłu zamyka się, gdy niewtajemniczone ego postanawia traktować rzeczy zbyt dosłownie. Pomysłowość i zdolności inwencji zostają osłabione przez kajdany dokładności.
Lepiej być niejasnym i otwartym, niż dokładnym i zamkniętym. Lepiej być niepewnym i elastycznym, niż pewnym i dogmatycznym. Lepiej być nieokreślonym i elastycznym, niż określonym i ustalonym. Wtajemniczone ego wie, że to prawda.
Niewtajemniczone ego walczy z tą prawdą, w swoich daremnych próbach zaszufladkowania nieskończoności do malutkiego, egocentrycznego, skoncentrowanego na człowieku pudełeczka. Lepiej pozwolić rzeczywistości, aby była nieskończona i spróbować wyrosnąć z tego pudełka, rozkwitnąć pomimo skończoności, niż tarzać się w dosłowności pudełka. W rzeczy samej, rzeczywistość jest zbyt ważna, by traktować ją dosłownie.
Cesta n.º 3: Trazabilidad de la mercancía
"Życie jest zbyt ważne, aby traktować je poważnie".
~Oskar Wilde
To największa pułapka z nich wszystkich, ponieważ tak łatwo jest traktować sprawy zbyt poważnie. Tak łatwo jest sprowadzić kosmiczny żart do egocentrycznej tragedii.
A niewtajemniczone ego przede wszystkim pragnie traktować siebie poważnie. Podpiera się w bezpiecznej strefie własnego komfortu, zbyt poważnie traktując własne bezpieczeństwo. Wędruje niezłomnie na niepewnym etapie, nie zdając sobie sprawy, że niewinność jest odwagą.
Como Brene Brown:
"Możesz mieć odwagę lub możesz mieć komfort, ale nie możesz mieć obu".
¡Niewtajemniczone ego brnie w samopoważności, miażdżone ciężarem bezlitosnego wszechświata, nie zdając sobie sprawy, że wszystko, co musi zrobić, to: puścić! Uśmiać się. Zażartować z małostkowości. Wbijać dziury we wszystkie ważne dla siebie ideały. To rozbije rosnącą bańkę wzburzonego ego.
Zainicjowane ego rozwija strategie odpuszczania: humor, święty śmiech i brak przywiązania. Tam, gdzie niewtajemniczone ego pogrąża się w nudzie i nihilizmie, które nieuchronnie przelewają się z przepełnionego kubka powagi, wtajemniczone ego wyje z radości i egzystencjalnego masochizmu, napełniając kubek tylko tak bardzo, a następnie opróżniając go, raz za razem.
Wtajemniczone ego jest wbrew pozorom większe niż ego niewtajemniczone, ale dzięki temu jest zdrowsze, ponieważ rozciąga własną strefę komfortu. Jest zdrowsze właśnie dlatego, że nie traktuje siebie zbyt poważnie.
Robiąc to, przechodzi od bycia małym ego uwięzionym w małej strefie komfortu, do bycia dużym, wtajemniczonym ego, wyzwolonym we współzależności ze wszystkimi rzeczami. Staje się częścią i ekspresją siły natury.
Od "ofiary świata" do "stania się światem". Od pochlebnego marudera do transcendentnego mędrca. Od samopoważnej małości do kwitnącego samoprzezwyciężenia.
Droga od ego niewtajemniczonego do ego wtajemniczonego nie jest łatwa, ale, jak wypowiedział Spinoza:
"Wszystko doskonałe jest tak samo trudne, jak rzadkie".
Daj znać, gdzie jesteś na Twojej drodze do wtajemniczenia 🙂
Źródło:
